podłoga (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[pɔdˈwɔɡa], AS[podu̯oga]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. bud. pozioma powierzchnia w budynku, po której chodzą ludzie, wykonana z drewna, kamienia itp.; podłoże
(1.2) mat. popularna nazwa funkcji matematycznej, przyporządkowującej liczbie rzeczywistej x największą liczbę całkowitą nie większą od x; zob. też podłoga i sufit w Wikipedii
(1.3) daw. podłoże, ziemia, grunt[1]
(1.4) pot. podkreślnik
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Kelnerka upuściła na podłogę tacę z przystawkami.
składnia:
kolokacje:
(1.1) myć / czyścić / szorować / pastować / froterować / zamiatać podłogę • rzucać o podłogę • odbić się od podłogi • zbierać z podłogi • kłaść / leżeć na podłodze • podłoga z terakoty / drewna / desek / paneli
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) ziym, gw. (Górny Śląsk) zola
(1.2) mat. cecha, entier, część całkowita
antonimy:
(1.1) sufit
(1.2) sufit, cecha górna
hiperonimy:
(1.1) powierzchnia
(1.2) funkcja
hiponimy:
(1.1) posadzka, klepisko, parkiet, linoleum, wykładzina
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podłogówka ż, podłoże n
przym. podłogowy, przypodłogowy
związki frazeologiczne:
but w podłodze
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasła podłoga, podłoże w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.