kucharz nadziewa (1.1) indyka
wymowa:
IPA[naˈʥ̑ɛvaʨ̑], AS[naʒ́evać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. nadziać)

(1.1) kulin. wypełniać wnętrze czegoś nadzieniem
(1.2) nabijać na ostry przedmiot

czasownik zwrotny niedokonany nadziewać się (dk. nadziać się)

(2.1) nabijać się na ostry przedmiot

czasownik zwrotny niedokonany nadziewać się (dk. brak)

(3.1) st.pol. mieć nadzieję[1]
(3.2) reg. (Kresy) spodziewać się[2]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Rurki z serem i pistacjowe muszelki, nadziewane konfiturą z dyni specjalnością sióstr z klasztoru Św. Katarzyny w Palermo[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) nadziewać kurczaka / indyka / prosię • nadziewać bułki / rogale / pączki
(1.2) nadziewać na widelec / ruszt / szpadę / lancę / szpikulec
synonimy:
(1.1) faszerować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadzienie n, nadziewanie n, nadzianie n
przym. nadzieniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(3.2) ukr.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(3.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spodziewać się
źródła:
  1. Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, WSiP, Warszawa 1984, s. 235.
  2. 2,0 2,1 2,2 Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 51.
  3. Stefan Tyszkiewicz, Polskie ślady na ulicach Rzymu (5) Świąteczne refleksje przy włoskim stole, „Tygodnik Podhalański”, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.