miedza

miedza (język polski)

miedza (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɛʣ̑a], AS: [mʹi ̯eʒa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) roln. wąski pas ziemi będący granicą między obszarami rolnymi, działkami budowlanymi; zob. też miedza w Wikipedii

(1.2) hist. archit. przestrzeń między zębami blanek, czyli merlonami

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miedza	miedze
dopełniacz	miedzy	miedz
celownik	miedzy	miedzom
biernik	miedzę	miedze
narzędnik	miedzą	miedzami
miejscownik	miedzy	miedzach
wołacz	miedzo	miedze

przykłady:

(1.1) (…) A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą • Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.

składnia:

kolokacje:

(1.1) spór / walka o miedzę • kłócić się / walczyć o miedzę • rosnąć na miedzy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miedzuch m

przym. miedzowy, miedzuchowy

związki frazeologiczne:

graniczyć / sąsiadować / mieszkać o miedzę • spać jak zając pod miedzą • tłumaczyć jak chłop krowie na miedzy • zgubić serce pod miedzą

etymologia:

prasł. *medja

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) balk; (1.2) crenel
• bułgarski: (1.1) межда ż
• czeski: (1.1) mez ż
• dolnołużycki: (1.1) mjaza ż
• niemiecki: (1.1) Feldrain m
• ukraiński: (1.1) межа ż
• wilamowski: (1.1) raeja m, rǡja m, raja m

źródła: