wymowa:
IPA[ˌlubʲĩˈɲä̃ɲĩn], AS[lubʹĩńä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Lubina[1]
(1.2) osoba pochodząca z Lubina, urodzona w Lubinie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) na ścianie pobliskich garaży namalowano faszystowskie krzyże. - W mieście łata się różne mniejsze dziury w chodnikach, czyżby nikomu nie przeszkadzały hakenkreuze? - dziwi się lubinianin[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybitny / znany lubinianin • szanowni / drodzy lubinianie!
(1.2) rodowity lubinianin • lubinianin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mieszkaniec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Lubin m
forma żeńska lubinianka ż
przym. lubiński
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Lubin + -anin
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „lubinianin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „lubinianin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Gazeta Wrocławska, nr 13.01, Wrocław, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.