krytyka (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ˈkrɨtɨka], AS[krytyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) surowa lub negatywna ocena
(1.2) krytyka (1.1) wyrażona w formie publikacji
(1.3) recenzowanie dzieł sztuki i kultury
(1.4) ogół krytyków

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lp od: krytyk
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Prawdziwa cnota krytyk się nie boi[1].
(1.1) Fobia społeczna to stan, w którym człowiek przesadnie boi się krytyki.
(1.1) Ze strony opozycji posypała się gwałtowna krytyka.
składnia:
kolokacje:
(1.1) samokrytyka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krytykant m, krytyk m, krytyczka ż, krytykowanie n
czas. krytykować ndk.
przym. krytyczny, krytykancki
przysł. krytycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: