krasawica (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkrasaˈvʲiʦ̑a], AS[krasavʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poet. piękna kobieta, piękna dziewczyna
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Takiej ja krasawicy na oczy nie widział[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. красавица (krasávica)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Sienkiewicz, Potop, tom I, rozdz. VIII.
  2.   Hasło „krasawica” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.