kompot
kompot (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. słodki napój z gotowanych owoców; zob. też kompot w Wikipedii
- (1.2) przen. wywar ze słomy makowej używany przez narkomanów jako środek odurzający[1]; zob. też kompot (narkotyk) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kompot kompoty dopełniacz kompotu kompotów celownik kompotowi kompotom biernik kompot kompoty narzędnik kompotem kompotami miejscownik kompocie kompotach wołacz kompocie kompoty
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kompotierka ż, kompotiera ż, kompotówka ż
- przym. kompotowy
- związki frazeologiczne:
- wpaść jak śliwka w kompot
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stewed fruit, compote
- bułgarski: (1.1) компот m
- czeski: (1.1) kompot m
- hiszpański: (1.1) compota ż
- interlingua: (1.1) compota
- jidysz: (1.1) gęsty: קאָמפּאָט m (kompot)
- nowogrecki: (1.1) κομπόστα ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- portugalski: (1.1) compota ż
- rosyjski: (1.1) компот m
- słowacki: (1.1) kompót m
- szwedzki: (1.1) kompott w
- ukraiński: (1.1) компот m
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
kompot (język czeski)
edytuj - wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kompot kompoty dopełniacz kompotu kompotů celownik kompotu kompotům biernik kompot kompoty wołacz kompote kompoty miejscownik kompotě / kompotu kompotech narzędnik kompotem kompoty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: