komiczny

komiczny (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈmʲiʧ̑nɨ], AS: [kõmʹičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który wywołuje śmiech; jest śmieszny

(1.2) związany z komedią; taki, jak komedia; humorystyczny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	komiczny		komiczna	komiczne	komiczni	komiczne
dopełniacz	komicznego		komicznej	komicznego	komicznych
celownik	komicznemu		komicznej	komicznemu	komicznym
biernik	komicznego	komiczny	komiczną	komiczne	komicznych	komiczne
narzędnik	komicznym		komiczną	komicznym	komicznymi
miejscownik	komicznym		komicznej	komicznym	komicznych
wołacz	komiczny		komiczna	komiczne	komiczni	komiczne

przykłady:

(1.1) Zobaczyłem obcą, spuchniętą gębę tak niewypowiedzianie komiczną, że gdyby to nie była moja własna twarz, pękłbym chyba ze śmiechu.

składnia:

kolokacje:

(1.2) aktor komiczny

synonimy:

(1.1-2) humorystyczny, zabawny, śmieszny

antonimy:

(1.1) poważny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komik m, komizm m, komiczność ż, komediowość ż

przysł. komicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. < gr.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) comical, comic, humorous, funny
• białoruski: (1.1) камічны; (1.2) камедыйны, камічны
• bułgarski: (1.1) комичен; (1.2) комичен
• esperanto: (1.1) komika
• francuski: (1.1) comique
• niemiecki: (1.1) komisch
• nowogrecki: (1.1) κωμικός; (1.2) κωμικός
• rosyjski: (1.1) комический; (1.2) комический
• słowacki: (1.1) komický
• szwedzki: (1.1) komisk

źródła: