pękać ze śmiechu

pękać ze śmiechu (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpɛ̃ŋkaʥ̑ zɛ‿ˈɕmʲjɛxu], AS[pŋkaʒ́ ze‿śmʹi ̯eχu], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę udźw. międzywyr.zestr. akc.i → j 
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) śmiać się bardzo gwałtownie[1]
odmiana:
(1.1) zob. pękać, „ze śmiechu” nieodm.
przykłady:
(1.1) Wszyscy pękali ze śmiechu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) boki zrywać, zrywać boki ze śmiechu, zrywać boki od śmiechu, zanosić się od śmiechu, zanosić się śmiechem, skręcać się ze śmiechu, dusić się ze śmiechu, umierać ze śmiechu, konać ze śmiechu, zdychać ze śmiechu, śmiać się do rozpuku, pokładać się ze śmiechu, tarzać się ze śmiechu, sikać ze śmiechu
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 470-471.