pokładać się ze śmiechu

pokładać się ze śmiechu (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈkwadaʨ̑‿ɕɛ zɛ‿ˈɕmʲjɛxu], AS[poku̯adać‿śe ze‿śmʹi ̯eχu], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal.zestr. akc.i → j 
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) śmiać się bardzo gwałtownie[1]
odmiana:
(1.1) zob. pokładać się, „ze śmiechu” nieodm.
przykłady:
(1.1) Chłopcy, którym od czasu do czasu tłumaczyłem na polski treść rozmowy, pokładali się ze śmiechu, co jeszcze bardziej go oburzało.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tarzać się ze śmiechu, pękać ze śmiechu, boki zrywać, zrywać boki ze śmiechu, zrywać boki od śmiechu, zanosić się od śmiechu, zanosić się śmiechem, skręcać się ze śmiechu, dusić się ze śmiechu, umierać ze śmiechu, konać ze śmiechu, lać; pot. zdychać ze śmiechu, sikać ze śmiechu
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tarzać się ze śmiechu
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 470-471.
  2. Księga strachów, Zbigniew Nienacki, 1967 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.