śmiać się do rozpuku
śmiać się do rozpuku (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˈɕmʲjäʨ̑‿ɕɛ ˌdɔ‿rɔsˈpuku], AS: [śmʹi ̯äć‿śe do‿rospuku], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• denazal.• zestr. akc.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
fraza czasownikowa niedokonana
- (1.1) pot. bardzo się śmiać, śmiać się serdecznie, głośno, spontanicznie, żywiołowo[1]
- przykłady:
- (1.1) Jarosław miał duże poczucie humoru, śmiał się czasem do rozpuku, ale niezbyt chętnie słuchał anegdot o sobie, a krążyło ich wiele po Warszawie[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) naśmiewać się do rozpuku, śmiać się z całego serca, śmiać się z całej duszy, śmiać się na cały głos, śmiać się w głos, śmiać się do łez; pot. śmiać się całą gębą, śmiać się od ucha do ucha
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks związków frazeologicznych w języku polskim
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) smát se na celé kolo
- włoski: (1.1) ridere a crepapelle
- źródła:
- ↑ Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 470.
- ↑ Panopticum, Tadeusz Kwiatkowski, 1995 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.