karierowicz (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkarʲjɛˈrɔvʲiʧ̑], AS[karʹi ̯erovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek bez skrupułów dążący do osiągnięcia sukcesu, zrobienia kariery
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Senator, podobnie jak jego najbliżsi współpracownicy, był karierowiczem, człowiekiem okrutnym i bezwzględnym[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) arywista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karierowiczostwo n, kariera ż
forma żeńska karierowiczka ż
przym. karierowiczowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kariera + -owicz
uwagi:
(1.1) por. dorobkiewicz
tłumaczenia:
źródła: