karierowicz

karierowicz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkarʲjɛˈrɔvʲit͡ʃ], AS: [karʹi ̯erovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek bez skrupułów dążący do osiągnięcia sukcesu, zrobienia kariery

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karierowicz	karierowicze
dopełniacz	karierowicza	karierowiczów
celownik	karierowiczowi	karierowiczom
biernik	karierowicza	karierowiczów
narzędnik	karierowiczem	karierowiczami
miejscownik	karierowiczu	karierowiczach
wołacz	karierowiczu	karierowicze

przykłady:

(1.1) Senator, podobnie jak jego najbliżsi współpracownicy, był karierowiczem, człowiekiem okrutnym i bezwzględnym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) arywista

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karierowiczostwo n, kariera ż

forma żeńska karierowiczka ż

przym. karierowiczowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kariera + -owicz

uwagi:

(1.1) por. dorobkiewicz

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) social climber
• białoruski: (1.1) кар’ерыст m
• bułgarski: (1.1) кариерист m
• czeski: (1.1) kariérista m
• esperanto: (1.1) karieristo
• rosyjski: (1.1) карьерист m
• szwedzki: (1.1) karriärist w, streber w, klättrare w
• ukraiński: (1.1) кар'єрист m
• włoski: (1.1) carrierista m

źródła: