współpracownik
współpracownik (język polski)Edytuj
- wymowa:
- , IPA: [ˌfspuwpraˈʦ̑ɔvʲɲik], AS: [fspuu̯pracovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik współpracownik współpracownicy dopełniacz współpracownika współpracowników celownik współpracownikowi współpracownikom biernik współpracownika współpracowników narzędnik współpracownikiem współpracownikami miejscownik współpracowniku współpracownikach wołacz współpracowniku współpracownicy depr. M. i W. lm: (te) współpracowniki
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. współpraca ż, współpracowanie n
- forma żeńska współpracowniczka ż
- czas. współpracować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) collaborator
- baskijski: (1.1) lankide
- białoruski: (1.1) супрацоўнік m
- chorwacki: (1.1) suradnik m
- esperanto: (1.1) kunlaboranto
- kazachski: (1.1) еңбектес, қызметтес
- niemiecki: (1.1) Mitarbeiter m
- nowogrecki: (1.1) συνεργάτης m
- rosyjski: (1.1) сотрудник m
- słowacki: (1.1) spolupracovník m
- ukraiński: (1.1) співробітник m
- węgierski: (1.1) munkatárs
- źródła: