kałamarz
kałamarz (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) niewielki, szczelnie zamykany pojemnik z różnych materiałów, służący do przechowywania atramentu lub tuszu[1]; zob. też kałamarz w Wikipedii
- (1.2) druk. techn. w maszynie drukarskiej: zbiornik na farbę
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kałamarz kałamarze dopełniacz kałamarza kałamarzy celownik kałamarzowi kałamarzom biernik kałamarz kałamarze narzędnik kałamarzem kałamarzami miejscownik kałamarzu kałamarzach wołacz kałamarzu kałamarze
- przykłady:
- (1.1) Co rano woźny szkolny napełniał naczynia atramentem. Ławki z otworami na kałamarze stały w polskich szkołach do końca lat sześćdziesiątych XX wieku[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kałamarnica ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. calamarius[3] → służący do przechowywania piór do pisania
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) inkwell, inkstand, inkpot
- arabski: (1.1) محبرة, دواة
- azerski: (1.1) mürəkkəbqabı
- baskijski: (1.1) tintontzi
- białoruski: (1.1) чарніліца ż (čarnilica)
- bułgarski: (1.1) мастилница ż (mastilnitsa)
- chorwacki: (1.1) mastionica ż
- czeski: (1.1) kalamář m
- duński: (1.1) blækhus n
- esperanto: (1.1) inkujo
- estoński: (1.1) tindipott
- fiński: (1.1) mustepullo
- francuski: (1.1) encrier m
- galicyjski: (1.1) tinteiro m
- hiszpański: (1.1) tintero m
- kaszubski: (1.1) tintownik m
- kazachski: (1.1) сиясауыт
- korsykański: (1.1) calamaghju
- litewski: (1.1) rašalinė ż
- łotewski: (1.1) tintnīca ż
- niemiecki: (1.1) Tintenfass n
- nowogrecki: (1.1) καλαμάρι n, μελανοδοχείο n
- portugalski: (1.1) tinteiro m
- rosyjski: (1.1) черни́льница ż
- słowacki: (1.1) kalamár m
- szwedzki: (1.1) bläckhorn n
- węgierski: (1.1) tintatartó
- wietnamski: (1.1) lọ mực
- wilamowski: (1.1) kaelaemorz m, kȧłȧmož m, inkojsfaosła, kałamoż m
- włoski: (1.1) calamaio m
- źródła:
- ↑
Hasło „kałamarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Muza, Warszawa 2004, ISBN 83-7319-486-X, s. 100.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
