instynktowny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌĩw̃stɨ̃ŋkˈtɔvnɨ], AS[ĩũ̯stỹŋktovny], zjawiska fonetyczne: nazal.samogł.+n/m+szczelin.-nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przym. od: instynkt
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ewoluując, człowiek tylko doskonalił charakterystyczne dla gatunku zachowania opiekuńcze, które z jednej strony instynktowne, a z drugiej uwarunkowane kulturowo[1].
(1.1) Prawdziwa miłość nie jest instynktowna, nie jest fizycznym zauroczeniem ani chęcią posiadania na wyłączność, nie jest akceptacją rozumianą jako nagroda za posłuszeństwo czy sukcesy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) instynktowy, mimowolny, mimowiedny, odruchowy, bezwiedny, machinalny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. instynkt m
przym. instynktowy
przysł. instynktownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. DG, Metropol, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Agnieszka Kozyra, Filozofia zen, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.