wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. wyznawca ewangelicyzmu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dopiero pokój westfalski dał szansę ewangelikom na posiadanie własnych świątyń[2].
(1.1) Wierni Kościołów ewangelickich, zwani ewangelikami, wyznają tzw. pięć zasad protestantyzmu sformułowanych w XVI wieku podczas reformacji[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) premier ewangelik • niemieccy / polscy / cieszyńscy ewangelicy • być / zostać ewangelikiem
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) wanielik[4]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) protestant[5]
hiponimy:
(1.1) ewangelizator, hugenot, kalwinista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ewangelicyzm mrz, ewangelia ż, ewangelista mos, ewangelistarz mrz, ewangelizacja ż, ewangelizator mos, ewangelizatorka ż, ewangelizowanie n, zewangelizowanie n, ewangeliarz mrz
forma żeńska ewangeliczka ż
czas. ewangelizować ndk.
przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny, ewangelikalny
przysł. ewangelicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. evangelicusewangeliczny[6]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „ewangelik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Hasło „Kościoły Pokoju” w polskiej Wikipedii
  3. Hasło „Kościoły ewangelickie” w polskiej Wikipedii
  4. Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 81.
  5.   Hasło „ewangelik” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  6.   Hasło „ewangelik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.