ewangeliarz
ewangeliarz (język polski)
edytuj
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. bibliot. księga liturgiczna z podzielonymi na perykopy ewangeliami; zob. też ewangeliarz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ewangeliarz ewangeliarze dopełniacz ewangeliarza ewangeliarzy celownik ewangeliarzowi ewangeliarzom biernik ewangeliarz ewangeliarze narzędnik ewangeliarzem ewangeliarzami miejscownik ewangeliarzu ewangeliarzach wołacz ewangeliarzu ewangeliarze
- przykłady:
- (1.1) Po błogosławieństwie ewangeliarzem biskup wygłosił homilię.
- (1.1) W tej gablocie wystawione są zabytkowe bogato zdobione ewangeliarze pochodzące z Sącza.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) modlitewnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) ewangelia
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ewangelik mos, ewangelicyzm mrz, ewangelia ż, ewangelistarz m, ewangelista m, ewangelizator m, ewangelizatorka ż, ewangelizowanie n, ewangelizacja ż, zewangelizowanie n
- czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
- przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny
- przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) p.łac. evangeliarium
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Gospel Book
- czeski: (1.1) evangeliář m
- francuski: (1.1) évangéliaire m
- hiszpański: (1.1) evangeliario m
- łaciński: (1.1) evangeliarium m
- niemiecki: (1.1) Evangeliar m, Evangelienbuch n
- portugalski: (1.1) evangeliário m
- słowacki: (1.1) evanjeliár m
- włoski: (1.1) evangeliario m, evangelario m
- źródła: