epifora

epifora (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛpʲiˈfɔra], AS: [epʹifora], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. jedna z figur stylistycznych polegająca na powtórzeniu słowa lub zwrotu na końcu kilku następujących po sobie wersów lub zdań

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epifora	epifory
dopełniacz	epifory	epifor
celownik	epiforze	epiforom
biernik	epiforę	epifory
narzędnik	epiforą	epiforami
miejscownik	epiforze	epiforach
wołacz	epiforo	epifory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. epiforyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epiphora
• francuski: (1.1) épiphore ż
• hiszpański: (1.1) epífora ż
• niemiecki: (1.1) Epiphora ż
• nowogrecki: (1.1) επιφορά ż
• rosyjski: (1.1) эпи́фора ż
• słowacki: (1.1) epifora ż
• włoski: (1.1) epifora ż, epistrofe ż

źródła:

epifora (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. epifora

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	epifora	epifory
dopełniacz	epifory	epifor
celownik	epifore	epiforám
biernik	epiforu	epifory
miejscownik	epifore	epiforách
narzędnik	epiforou	epiforami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. epiforický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

epifora (język włoski)

wymowa:

IPA: /e.ˈpi.fo.ra/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. epifora

odmiana:

(1.1) lp epifora; lm epifore

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) epistrofe

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. epiphŏra < gr. ἐπιφορά < gr. ἐπιφέρω

uwagi:

źródła: