elewacja

elewacja (język polski)

elewacja (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɛlɛˈvaʦ̑ʲja], AS: [elevacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. bud. zewnętrzna powierzchnia ściany budynku z wszystkimi znajdującymi się na niej elementami; zob. też elewacja w Wikipedii

(1.2) astr. wysokość ciała niebieskiego podawana w stopniach; kąt zawarty między horyzontem a prostą skierowaną do ciała niebieskiego

(1.3) daw. stud. twarz

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	elewacja	elewacje
dopełniacz	elewacji	elewacji / przest. elewacyj
celownik	elewacji	elewacjom
biernik	elewację	elewacje
narzędnik	elewacją	elewacjami
miejscownik	elewacji	elewacjach
wołacz	elewacjo	elewacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) elewacja budynku / domu / szkoły • elewacja z cegły / cegły klinkierowej / drewna / kamienia / klinkieru / sidingu • kłaść / położyć / robić / zrobić / wykonać / wykończyć elewację

(1.1) elewacja słońca

synonimy:

(1.2) wysokość

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) fasada

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: twarz

• angielski: (1.1) elevation
• duński: (1.1) facade w
• hiszpański: (1.1) fachada ż; (1.2) altura ż
• niemiecki: (1.2) Elevation ż
• nowogrecki: (1.1) πρόσοψη ż; (1.2) ύψος n
• włoski: (1.1) alzata ż

źródła: