diereza
diereza (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) typogr. diakryt w postaci dwóch kropek umieszczanych nad literą w celu zaznaczenia jej wymowy jako część oddzielnej sylaby; zob. też diereza (pisownia) w Wikipedii
- (1.2) jęz. w metryce: zbieżność granicy stopy akcentowej z granicą wyrazu; zob. też diereza (metryka) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik diereza dierezy dopełniacz dierezy dierez celownik dierezie dierezom biernik dierezę dierezy narzędnik dierezą dierezami miejscownik dierezie dierezach wołacz dierezo dierezy
- przykłady:
- (1.2) Na koniec pierwszej połowy pentametru przypada zawsze koniec wyrazu; zachodzi więc tutaj główna diereza, dzieląca wiersz na dwie równe części[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. διαίρεσις (diaíresis) → rozdzielenie
- uwagi:
- W znaczeniu (1.1) wyrazu diereza nie należy utożsamiać z wyrazem umlaut; choć graficznie te znaki są identyczne, mają one inne zastosowania.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) diaeresis, dieresis; (1.2) diaeresis, dieresis
- duński: (1.1) trema w/n
- hiszpański: (1.1) crema ż, diéresis ż; (1.2) crema ż, diéresis ż
- kataloński: (1.1) dièresi ż; (1.2) dièresi ż
- niemiecki: (1.1) Trema n; (1.2) Diärese ż, Diäresis ż
- norweski (bokmål): (1.1) trema n
- norweski (nynorsk): (1.1) trema n
- szwedzki: (1.1) trema n
- źródła:
- ↑ Zygmunt Samolewicz, Tomasz Sołtysik, Gramatyka języka łacińskiego. Część II, Lwów 1924.