ktoś depcze (1.1) flagę
 
ktoś depcze (1.7) winogrona
wymowa:
IPA[ˈdɛptat͡ɕ], AS[deptać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. depnąć)

(1.1) przygniatać coś, stąpając po tym[1]
(1.2) przemierzać jakąś drogę lub przestrzeń pieszo, chodzić dużo, stale po jakichś miejscach
(1.3) przen. brutalnie znieważać, poniewierać kogoś lub coś
(1.4) przen. brutalnie łamać zasadę, umowę
(1.5) pot. chodząc zostawiać ślady stóp, brudzić nogami
(1.6) pot. (także gw. (Śląsk Cieszyński)[2]) ornit. o samcach ptaków: zapładniać
(1.7) kulin. ugniatać kapustę lub winogrona we wstępnej obróbce
odmiana:
(1.1-7) koniugacja IX lub rzad. koniugacja I, depczę / rzad. depcę / rzad. deptam[3][4]; lub rzad. lub rzad.
przykłady:
(1.1) Gnaliśmy na miejsce wypadku, przewracając menażki i depcąc ogniska[5].
składnia:
kolokacje:
(1.6) deptać kury
synonimy:
(1.1) miażdżyć stopami, rozdeptywać, tratować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozdeptywanie n, rozdeptanie n, nadepnięcie n, nadeptywanie n, deptak m, deptanie n, depnięcie n, udeptywanie n, udeptanie n, wydeptywanie n, wydeptanie n, przydeptywanie n, przydepnięcie n, zadeptywanie n, zadeptanie n, deptacz mos, deptanka ż
czas. depnąć dk., udeptywać ndk., udeptać dk., wydeptywać ndk., wydeptać dk., przydeptywać ndk., przydeptać dk., przydepnąć dk., zadeptywać ndk., zadeptać dk.
związki frazeologiczne:
deptać po piętach
etymologia:
uwagi:
Odmiana tego czasownika wedle koniugacji I („ja deptam”, „on depta”, „oni deptają”) jest uznawana przez Słownik poprawnej polszczyzny pod redakcją W. Doroszewskiego za niepoprawną[6], jednak podaje ją Słownik gramatyczny języka polskiego (jako rzadką)[7].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „deptać” w: SJP.pl.
  2. Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
  3.   Hasło „deptać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4.   Hasło „deptać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. Jan Józef Szczepański, Polska jesień, 1955, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  6. Hasło „deptać” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 108.
  7.   Hasło „deptać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.