bezradność

bezradność (język polski)

wymowa:

IPA: [bɛzˈradnɔɕt͡ɕ], AS: [bezradność] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niemożność poradzenia sobie, zwłaszcza w trudnej sytuacji; zob. też bezradność w Wikipedii

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bezradność
dopełniacz	bezradności
celownik	bezradności
biernik	bezradność
narzędnik	bezradnością
miejscownik	bezradności
wołacz	bezradności

przykłady:

(1.1) Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania, które wynika z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia.

składnia:

(1) bezradność wobec + D.

kolokacje:

(1.1) starcza bezradność • bezradność dziecka • poczucie bezradności • wyuczona bezradność

synonimy:

(1.1) bezsilność, niemoc

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bezradny

przysł. bezradnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bez- + rada + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) helplessness
• białoruski: (1.1) бездапаможнасць ż, беспараднасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) бяспомачнасьць ż, беспараднасьць ż
• fiński: (1.1) avuttomuus
• niemiecki: (1.1) Hilflosigkeit ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) беспомощность ż
• szwedzki: (1.1) hjälplöshet w
• ukraiński: (1.1) безпомічність ż

źródła: