belka
belka (język polski)
edytuj



- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) długi, obrobiony pień drzewa
- (1.2) techn. zwykle poziomy element konstrukcyjny przenoszący obciążenie
- (1.3) wojsk. pot. naszywka oznaczająca rangę w służbach mundurowych
- (1.4) techn. w wagach element łączący szalki i osadzony lub zawieszony punktowo
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik belka belki dopełniacz belki belek celownik belce belkom biernik belkę belki narzędnik belką belkami miejscownik belce belkach wołacz belko belki
- przykłady:
- (1.1) Musimy podeprzeć mur belkami.
- (1.2) Ta belka potrzymuje dach.
- (1.3) Oznaczeniem stopnia plutonowego są cztery poziome belki.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) belka startowa
- (1.4) belka wagowa
- synonimy:
- (1.1) bal, dyl, bierwiono, kłoda; gw. (Górny Śląsk) balek, belek
- (1.2) dyl, dźwigar, legar; gw. (Górny Śląsk) balek, belek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- przysłowie widzieć źdźbło w oku bliźniego, a belki we własnym nie widzieć
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bar; (1.2) beam; (1.4) beam
- esperanto: (1.2) trabo; (1.4) vekto
- jidysz: (1.1) באַלקן m (balkn); (1.2) באַלקן m (balkn)
- kaszubski: (1.1) balka ż
- rosyjski: (1.1) балка ż; (1.2) балка ż; (1.3) лычка ż
- szwedzki: (1.1) balk w
- ukraiński: (1.1) балка ż; (1.2) балка ż
- wilamowski: (1.2) böła m, bȫła m
- włoski: (1.1) balla ż; (1.2) putrella ż, trave ż; (1.3) mostrina ż
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 33.