antagonistyczny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌãntaɡɔ̃ɲiˈstɨʧ̑nɨ], AS[ãntagõńistyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. przeciwstawiający się komuś, czemuś, wzajemnie sobie niechętny, wrogi, zwalczający siebie nawzajem[1]
(1.2) mający przeciwne działanie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Konflikt między komunizmem a doktrynami demokratycznymi Zachodu wykazuje sprzeczności antagonistyczne[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) antynomiczny, antytetyczny, kontradyktoryczny, kontradyktoryjny, niekompatybilny, nieprzystawalny, niezgodny, odwrotny, opozycyjny, przeciwny, przeciwstawny, rozbieżny, sprzeczny[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antagonizm m, antagonista m, antagonistka ż, antagonizowanie n
czas. antagonizować
przysł. antagonistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. antagonizm
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Mieroszewski Juliusz, Finał klasycznej Europy, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Lidia Wiśniakowska, Słownik synonimów PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-17382-1, s. 316