przeciwny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pʃɛˈʨ̑ivnɨ], AS[pšećivny], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) znajdujący się naprzeciw czegoś
(1.2) skierowany w odwrotną stronę
(1.3) całkowicie różny
(1.4) niezgadzający się na coś
(1.5) mat. o znaku zmienionym z plus na minus lub odwrotnie; zob. też liczba przeciwna w Wikipedii
(1.6) log. stwierdzający, że zaprzeczenie założenia danego twierdzenia pociąga za sobą zaprzeczenie jego tezy; zob. też twierdzenie przeciwne w Wikipedii
(1.7) st.pol. przykry[1]
(1.8) o sprzecznych z kimś celach
odmiana:
przykłady:
(1.4) Polityk od początku był przeciwny wprowadzeniu tej ustawy.
(1.5) Liczbą przeciwną do pięć jest minus pięć.
(1.6) Twierdzeniem przeciwnym do twierdzenia jeśli A, to B jest zdanie jeśli nieprawda, że A, to nieprawda, że B.
składnia:
kolokacje:
(1.5) liczba przeciwna • element przeciwny
(1.8) strona przeciwna
synonimy:
(1.1) przeciwległy, przeciwstawny
(1.3) odwrotny, odmienny, inny
(1.4) nieprzychylny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przeciwnik m, przeciwniczka ż, przeciwieństwo n, przeciwność ż, sprzeciw m, sprzeciwnik mos
czas. sprzeciwiać się ndk., sprzeciwić się dk.
przysł. przeciwnie
partyk. przeciwnie
przyim. przeciw
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, WSiP, Warszawa 1984, s. 299.