wymowa:
IPA[ˌãntaˈɡɔ̃ɲism̥], AS[ãntagõńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wzajemna wrogość, sprzeczność, przeciwstawność sił, zasad, osób
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) agonizm
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antagonista m, antagonistka ż, antagonizowanie n
przym. antagonistyczny
przysł. antagonistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. antagonisme[2] < gr. ἀνταγωνίζομαιwalczyć przeciw, rywalizować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.