sprzeczny
sprzeczny (język polski)
edytuj
- znaczenia:
przymiotnik jakościowy
- (1.1) niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś, różny, odmienny
- (1.2) mat. o układach równań: niemający rozwiązań; zob. też układ równań w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik sprzeczny sprzeczna sprzeczne sprzeczni sprzeczne dopełniacz sprzecznego sprzecznej sprzecznego sprzecznych celownik sprzecznemu sprzecznej sprzecznemu sprzecznym biernik sprzecznego sprzeczny sprzeczną sprzeczne sprzecznych sprzeczne narzędnik sprzecznym sprzeczną sprzecznym sprzecznymi miejscownik sprzecznym sprzecznej sprzecznym sprzecznych wołacz sprzeczny sprzeczna sprzeczne sprzeczni sprzeczne nie stopniuje się
- przykłady:
- kolokacje:
- (1.2) sprzeczny układ równań
- synonimy:
- (1.1) antagonistyczny, antynomiczny, antytetyczny, kontradyktoryczny, kontradyktoryjny, niekompatybilny, nieprzystawalny, niezgodny, odwrotny, opozycyjny, przeciwny, przeciwstawny, rozbieżny[2]
- antonimy:
- (1.1) zgodny
- hiperonimy:
- (1.1) różny
- hiponimy:
- (1.1) antonimiczny, mieszany, niejednomyślny, oksymoroniczny, paradoksalny, schizofreniczny, skrajny, sporny[2]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sprzeczność ż, sprzeczka ż
- przysł. bezsprzecznie, sprzecznie
- czas. sprzeczać się
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) zobacz też: oznaczony • nieoznaczony • sprzeczny
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) conflicting, contradictory, inconsistent
- bułgarski: (1.1) противоречив
- duński: (1.1) modstridende
- niemiecki: (1.1) widersprüchlich
- źródła:
- ↑ Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
- 1 2
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
