wymowa:
IPA[ˌalʲitɛˈrat͡sʲja], AS[alʹiteracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. powtórzenie jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers; zob. też aliteracja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. aliteracyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. allitération < ang. alliteration < łac. littera[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „aliteracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Hasło „aliteracja” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.