głoska

głoska (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡwɔska], AS: [gu̯oska]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi, charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych; zob. też głoska w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głoska	głoski
dopełniacz	głoski	głosek
celownik	głosce	głoskom
biernik	głoskę	głoski
narzędnik	głoską	głoskami
miejscownik	głosce	głoskach
wołacz	głosko	głoski

przykłady:

(1.1) Fonemy są realizowane w mowie przez głoski.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) spółgłoska, samogłoska

holonimy:

(1.1) fonem

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. głoskowy, głosowy, głośnikowy, głośny

rzecz. głos mrz, głoseczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) speech sound, phone
• białoruski: (1.1) гук m
• bułgarski: (1.1) звук m
• duński: (1.1) sproglyd w, fon w
• hiszpański: (1.1) sonido m
• norweski (bokmål): (1.1) språklyd m
• norweski (nynorsk): (1.1) språklyd m, språkljod m
• nowogrecki: (1.1) φθόγγος m
• ukraiński: (1.1) звук m

źródła: