abnegacja
abnegacja (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌabnɛˈɡaʦ̑ʲja], AS: [abnegacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•ne•ga•cja[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. wyrzeczenie się, rezygnacja z korzyści dla dobra innych
- (1.2) książk. zaniedbanie czegoś np. wyglądu, niedbałość, niechlujstwo
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik abnegacja dopełniacz abnegacji celownik abnegacji biernik abnegację narzędnik abnegacją miejscownik abnegacji wołacz abnegacjo
- przykłady:
- (1.1) Córka, istota wątła, słaba, bez tchu; stokrotka polna przeniesiona do piwnicy, posiadała kilka dzielnych cnót matki, ale ani zbliżała się do niej w sile abnegacji[2].
- (1.2) Przeraża mnie jego abnegacja, zupełnie przestał o siebie dbać.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) niechlujstwo, tumiwisizm
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. abnégation (de soi) → wyparcie się siebie < p.łac. abnegatio → odmowa[3] < łac. abnegare
- uwagi:
- używanie terminu jako ‘negowanie wszystkiego’ jest błędne
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) abnegation
- bułgarski: (1.1) абнегация ż
- hiszpański: (1.1) abnegación ż, generosidad ż; (1.2) negligencia ż, dejadez ż
- interlingua: (1.1) abnegation
- kaszubski: (1.1) òpùstnota ż
- niemiecki: (1.1) Verleugnung ż
- portugalski: (1.1) abnegação ż
- włoski: (1.1) abnegazione ż; (1.2) trascuratezza ż, sciatteria ż
- źródła:
- ↑ Hasło „abnegacja” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑ Alexandre Dumas, Mohikanowie paryscy. Powieść w ośmnastu tomach, t. I, rozdz. XV, tłum. anonimowe, wyd. J. Czaiński, Gródek 1903.
- ↑ Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.