piwnica (język polski) edytuj

 
piwnica (1.1)
 
piwnica (1.2)
 
piwnica (1.3)
wymowa:
?/i, IPA[pʲivʲˈɲiʦ̑a], AS[pʹivʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podziemne piętro budynku
(1.2) pomieszczenie przeznaczone do przechowywania wina, piwa i innych trunków
(1.3) budynek gospodarczy przeznaczony do przechowywania zapasów jedzenia na zimę, a latem w niskiej temperaturze, często pokryty ziemią
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W piwnicy trzymam rower i dżemy od babci.
(1.1) Mój dziadek ma w piwnicy niewielką krajareczkę introligatorską.
(1.2) Przynieś, waćpanna, węgrzyna z piwnicy!
(1.3) Idę do piwnicy przynieść ziemniaków na obiad.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) strych, poddasze
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. piwo n, piwko n
zdrobn. piwniczka ż
przym. piwniczny, piwny
czas. podpiwniczyć
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. piwny + -ica, pierwotniepomieszczenie, w którym przechowywano i sprzedawano piwo[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.