atmosfera

atmosfera (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) powłoka gazowa otaczająca Ziemię lub inne ciało niebieskie

(1.2) powietrze wypełniające jakieś pomieszczenie

(1.3) przen. klimat psychiczny w jakimś środowisku, miejscu, otoczeniu itd.

odmiana:

przykłady:

(1.1) Księżyc nie ma atmosfery, co powoduje m.in. to, że w jego powierzchnię uderza bardzo wiele meteorytów oraz to, że panują na nim bardzo duże wahania temperatury

(1.2) Nie lubił atmosfery tej sali: duchoty i gorąca.

(1.3) W biurze panowała rodzinna atmosfera.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) klimat, pogoda, aura, powietrze; (1.3) duch, klimat, aura, nastrój, poczucie

antonimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1-2) atmosferyczny, (1.2) warunki atmosferyczne

związki frazeologiczne:

(1.1-2) atmosfera techniczna, atmosfera fizyczna

etymologia:

od franc. atmosphére (z grec. átmos - para i sphaíra - kula)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1-2) atmosphere
• duński: (1.1-2) atmosfære
• francuski: (1.1-2) atmosphére
• grecki: (1.1-3) ατμοσφαίρα
• hebrajski: (1.3) אוירה
• interlingua: (1.1-2) atmosphera
• islandzki: (1.1-2) loft
• japoński (1.1-2) くうき, 空気
• niemiecki: (1.1.-2) die Atmosphäre