Selenita
Selenita (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) s.f. hipotetyczny mieszkaniec Księżyca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Selenita Selenici dopełniacz Selenity Selenitów celownik Selenicie Selenitom biernik Selenitę Selenitów narzędnik Selenitą Selenitami miejscownik Selenicie Selenitach wołacz Selenito Selenici depr. M. i W. lm: (te) Selenity[1]
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) groźny / przyjazny Selenita • spotkać Selenitę • być Selenitą • Selenici wylądowali • ohydni Selenici / ohydne Selenity • inwazja / statek kosmiczny Selenitów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) kosmita
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Selene ż, Selena ż, selenit mrz, selen mrz
- przym. selenowy
- tem. słow. seleno-
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. σεληνίτης (selenites) → księżycowy[2][3]
- uwagi:
- (1.1) nazwy mieszkańców planet, księżyców itp. piszemy od dużej litery[4][5]
- (1.1) zobacz też: Andromedianin • Kasjopejanin • Marsjanin • Merkurianin • Plejadianin • Selenita • Ziemianin • Wenusjanin
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Lunarian
- baskijski: (1.1) ilargitar
- czeski: (1.1) Měsíčňan m
- esperanto: (1.1) lunano
- francuski: (1.1) Sélénites m, Lunarien m
- hiszpański: (1.1) selenita m
- słowacki: (1.1) Mesiačan m
- źródła:
- ↑
Hasło „selenita” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „selenita” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „selenita” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
- ↑ Hasło „Selenita” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „Nazwy hipotetycznych mieszkańców planet” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
