Okeanos (język polski) edytuj

 
Okeanos (1.1)
wymowa:
IPA[ˌɔkɛˈãnɔs], AS[okeãnos], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. bóg i uosobienie wielkiej rzeki (wielkiego morza, oceanu) otaczającej świat, najstarszy z tytanów; zob. też Okeanos w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Okeanos uchodził za syna Uranosa i Gai, męża tytanidy Tetydy oraz ojca okeanid i większości bóstw rzecznych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bóg / bożek / tytan Okeanos • atrybut / potomstwo / wyobrażenie Okeanosa
synonimy:
(1.1) rzad. Ocean[1]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bóg, tytan
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okeanida ż, oceanida ż, Ocean mos, ocean mrz, oceaniczność ż, oceanowość ż, oceanarium n, oceanit mrz, Oceania ż, oceanizacja ż
przym. Okeanosowy, oceaniczny, oceanowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. Ὠκεανός (okeanos)
uwagi:
(1.1) por. Ocean; zobacz też: FojbeHyperionJapetKojosKriosKronosMnemosyneReaTejaTemidaTetydaIndeks:Polski - Mitologia grecka
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „Okeanos” w: Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, Wrocław 2008, ISBN 978-83-04-04673-3.