wymowa:
IPA[uˈrãnɔs], AS[urãnos], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. bóg i uosobienie nieba; syn i mąż Gai; zob. też Uranos w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Gaja i Uranos dali początek wielu pokoleniom bogów.
(1.1) Z nasienia Uranosa, które spadło na powierzchnię morza, zrodziła się Afrodyta, zwana stąd Uranią.
(1.1) Kronos obciął Uranosowi genitalia i wrzucił je do morza.
(1.1) Z Uranosem miała Gaja trzech hekatonchejrów, trzech cyklopów, sześciu tytanów i sześć tytanid.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bóg Uranos • okaleczyć / wykastrować Uranosa • mit o Uranosie
synonimy:
(1.1) Uran, Niebo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Uran mos/mzw, uran mrz, Urania ż, urania ż, uraninit mrz, uranizm mrz
przym. uranowy; przest. gw. Uranosowy[1][2]
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. Οὐρανός (Ouranós) < gr. οὐρανός (ouranós) → niebo[3][4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
  2.   Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.
  3. Hasło „Uranos” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
  4. Hasło „uran” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) mit. gr. Uranos
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Ouranos, Úranos, Urán
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: