Uranos
Uranos (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik Uranos dopełniacz Uranosa celownik Uranosowi biernik Uranosa narzędnik Uranosem miejscownik Uranosie wołacz Uranosie
- przykłady:
- (1.1) Gaja i Uranos dali początek wielu pokoleniom bogów.
- (1.1) Z nasienia Uranosa, które spadło na powierzchnię morza, zrodziła się Afrodyta, zwana stąd Uranią.
- (1.1) Kronos obciął Uranosowi genitalia i wrzucił je do morza.
- (1.1) Z Uranosem miała Gaja trzech hekatonchejrów, trzech cyklopów, sześciu tytanów i sześć tytanid.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Uran mos/mzw, uran mrz, Urania ż, urania ż, uraninit mrz, uranizm mrz
- przym. uranowy; przest. gw. Uranosowy[1][2]
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Uranus
- arabski: (1.1) أورانوس m
- czeski: (1.1) Uran m, Uranos m
- esperanto: (1.1) Urano
- estoński: (1.1) Uranos
- łaciński: (1.1) Uranus, Caelus
- niemiecki: (1.1) Uranus m
- nowogrecki: (1.1) Ουρανός m
- rosyjski: (1.1) Уран m
- słowacki: (1.1) Ouranos m, Úranos m, Uranos m
- węgierski: (1.1) Uránusz
- źródła:
- ↑ Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Hasło „Uranos” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
- ↑ Hasło „uran” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
Uranos (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: