Dzeus (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈʣ̑ɛus], ASeus]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. zob. Zeus
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Dzeus bezlitośnie karał zbrodniarzy, a zwłaszcza krzywoprzysięzców i świętokradców, jak Syzyfa, Tantala lub Iksjona.[1]
(1.1) Atrybutami Dzeusa były pioruny, berło, egida, dąb i orzeł.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Dzeus Olimpijskibóg Dzeus • boski / dostojny / groźny Dzeus • atrybut / kult / obrzęd ku czci / świątynia / wyrocznia Dzeusa • czcić Dzeusa • poświęcić Dzeusowi • mit o Dzeusie
synonimy:
(1.1) Zeus, Kronion, Kronida, Jowisz, Jupiter
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Zeus
źródła:
  1. Michał Pietrzykowski, Mitologia starożytnej Grecji, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979, s. 31.