wyrocznia (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. w starożytności: miejsce kultu, w którym, według ówczesnych wierzeń, bogowie za pośrednictwem kapłanów przepowiadali przyszłość i udzielali rad[1]
(1.2) ten, kto jest autorytetem w pewnym środowisku[1]
(1.3) przepowiednia przyszłości, tego, co się wydarzy[1]
(1.4) kapłan przepowiadający przyszłość[1]
(1.5) pot. osoba specjalizująca się w czymś
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.2) Według wyroczni w przyszłości będę bardzo bogaty.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) alfa i omega, arbiter, augur, autorytet, erudyta, ideał, nestor, opiniodawca, rzeczoznawca, spec, wzór
(1.3) proroctwo, przepowiednia, wieszczba, wróżba
(1.5) alfa i omega, arbiter, augur, chodząca encyklopedia, ekspert, fachowiec, profesjonalista, rzeczoznawca, spec, specjalista, zawodowiec
antonimy:
(1.5) następca, uczeń, wychowanek
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyrok ż, wyrokowanie n
czas. wyrokować
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wyrok + -nia
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „wyrocznia” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.