świątynnik

świątynnik (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzad. templariusz

odmiana:

przykłady:

(1.1) Otóż w „krajach frontowych”, gdzie świątynnicy walczyli z muzułmanami, przebywali głównie ludzie zdolni do noszenia broni, w przeciwieństwie do Francji, gdzie spośród 15 tys. aresztowanych większość stanowili zarządcy zakonnych majątków, kapelani, młynarze, wolarze i różni, nazwijmy to w ten sposób: emeryci.

(1.1) W 1164 r. w bitwie pod Harim z hufca 67 świątynników ocalało zaledwie siedmiu, w 1187 w bitwach u źródeł Cresson i pod Hittinem zakon stracił 290 rycerzy – prawie wszystkich w Ziemi Świętej.

(1.1) Paladyni, krzyżowcy, świątynnicy, bożogrobcy i inne, pomniejsze zakony skupiały najlepszych wojowników, rycerzy szkolonych w walce od najmłodszych lat.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: templariusz

źródła: