hufiec

hufiec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxufʲjɛt͡s], AS: [χufʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) harc. jednostka organizacyjna harcerzy na szczeblu powiatu lub gminy; zob. też hufiec w Wikipedii

(1.2) hist. zwarty oddział średniowiecznych wojsk, który składał się z kilku chorągwi, stanowiący zarazem część szyku bojowego; zob. też hufiec (wojsko) w Wikipedii

(1.3) daw. gromada, kupa

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hufiec	hufce
dopełniacz	hufca	hufców
celownik	hufcowi	hufcom
biernik	hufiec	hufce
narzędnik	hufcem	hufcami
miejscownik	hufcu	hufcach
wołacz	hufcu	hufce

przykłady:

(1.1) Hufcowy może powołać komendę hufca.

(1.2) Zbrojnymi hufcami stało państwo Mieszka i Chrobrego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) komenda / komendant / komendantka / rada / zjazd hufca

(1.2) hufiec przedni / tylny • hufiec czelny / walny

synonimy:

(1.2) huf

(1.3) gromada, grupa, daw. huf, uf

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hufcowy m, hufcowa ż, huf m

przym. hufcowy

związki frazeologiczne:

Święty Hufiec

etymologia:

niem. Haufen < śwn. hüfe → stos, gromada ludzi, zwłaszcza zbrojnych; por. st.ang. heape (ang. hype), st.nord. hop

uwagi:

(1.1) zobacz też: zastęp • drużyna • szczep • hufiec • chorągiew

tłumaczenia:

źródła: