kapelan

kapelan (język polski)

kapelan (1.1) udzielający ostatniego namaszczenia żołnierzowi

grillowane kapelany (2.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. duchowny duszpasterzujący w wojsku, więzieniu, szpitalu, żeńskim domu zakonnym albo w prywatnej kaplicy; zob. też kapelan w Wikipedii

(1.2) hist. rel. urząd dworski; zob. też kapelan (urząd dworski) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) icht. zob. gromadnik

(2.2) kulin. spoż. mięso lub potrawa z kapelana (2.1)

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kapelan	kapelani / kapelanowie
dopełniacz	kapelana	kapelanów
celownik	kapelanowi	kapelanom
biernik	kapelana	kapelanów
narzędnik	kapelanem	kapelanami
miejscownik	kapelanie	kapelanach
wołacz	kapelanie	kapelani / kapelanowie
depr. M. i W. lm: (te) kapelany

(2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kapelan	kapelany
dopełniacz	kapelana	kapelanów
celownik	kapelanowi	kapelanom
biernik	kapelana	kapelany
narzędnik	kapelanem	kapelanami
miejscownik	kapelanie	kapelanach
wołacz	kapelanie	kapelany

przykłady:

(1.1) Szpital zatrudnia dwóch kapelanów: katolickiego i luterańskiego.

(1.2) Zadaniem kapelana królewskiego było sprawowanie obrzędów religijnych i opieka nad kaplicą zamkową.

(2.2) W Jokohamie jadłam grillowane kapelany.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kapelan chorągwi / harcerski / hufca / szpitala / szpitalny / więzienia / więzienny / wojskowy / strażaków • wezwać / wzywać kapelana

(2.1) grillować / łowić / smażyć kapelany

synonimy:

(2.1) gromadnik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) duchowny

(2.1) ryba

(2.2) potrawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. Kapelan mos/ż, kapelania ż

czas. kapelanować ndk.

przym. kapelański

przysł. kapelańsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) śr.łac. capellanus < śr.łac. capella → kaplica

(2.1) franc. capelan, ang. capelin

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chaplain; (2.1) capelin, caplin
• baskijski: (1.1) kapilau, omonier
• białoruski: (1.1) капелан m
• czeski: (1.1) kaplan m
• duński: (1.1) kapellan w
• esperanto: (1.1) kapelano, kapelpastro
• estoński: (1.1) kaplan
• fiński: (1.1) kappalainen
• francuski: (1.1) chapelain m, aumônier m; (2.1) capelan m
• hiszpański: (1.1) capellán m
• kataloński: (1.1) capellà m
• łaciński: (1.1) capellanus m
• niderlandzki: (1.1) kapelaan m
• niemiecki: (1.1) Kaplan m
• norweski (bokmål): (1.1) kapellan m
• norweski (nynorsk): (1.1) kapellan m
• portugalski: (1.1) capelão m
• romansz: (1.1) chaplon m
• szwedzki: (1.1) kaplan w
• ukraiński: (1.1) капелан m, капелян m
• węgierski: (1.1) káplán
• włoski: (1.1) cappellano m; (2.1) capelin m, mallotto m

źródła: