ślepiec (1.1)
 
ślepiec (2.1)
wymowa:
IPA[ˈɕlɛpʲjɛt͡s], AS[ślepʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) niewidomy, ślepy mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. gryzoń z rodziny ślepcowatych; zob. też ślepiec w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Wczoraj obok mnie przeszedł ślepiec.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ślepy, niewidomy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) osoba z niepełnosprawnością, OzN, niepełnosprawny, człowiek z dysfunkcją
(2.1) gryzoń
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ślepięta nmos, ślepie n, ślep m, ślepota ż, ślepiota ż, ślepy m, ślepak m, ślepień m, ślepica ż, ślepik m, ślepcowate nmos, ślepnięcie n, oślepnięcie n, oślepianie n, oślepienie n
czas. ślepnąć ndk., ślepić ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.
przym. ślepy, ślepawy, półślepy
przysł. ślepo, ślepawo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. ślepy[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1021.
  2. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 19.