zwolić (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈzvɔlʲiʨ̑], AS[zvolʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) st.pol. wybrać[1]
(1.2) poet. dać pozwolenie, przyzwolić na coś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) U twego Syna Gospodzina, matko zwolena Maryja![2]
(1.2) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: wybrać
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
  2. wolnelektury.pl Bogurodzica
  3. Karol Wojtyła, Pieśń poranna (psalm)