zwieńczenie (język polski)

edytuj
 
zwieńczenie (1.2) ołtarza
 
zwieńczenie (1.2) masztu
wymowa:
IPA[zvʲjɛ̇̃j̃n͇ˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS[zvʹi ̯ė̃ĩ ̯ṇčńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.rozs. artyk.-ni…i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od zwieńczyć
(1.2) element, który stanowi zakończenie i najwyższą część, np. budowli, dekoracji
(1.3) przen. ostatni etap, często najważniejszy, czyjejś działalności
odmiana:
(1.1) blm,
(1.2-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) szczyt
(1.3) ukoronowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wieniec m, zwieńczanie n
czas. zwieńczyć dk., zwieńczać ndk.
przym. zwieńczeniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: