najwyższy

najwyższy (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik, forma fleksyjna

(1.1) mający największą wysokość

(1.2) najwyżej położony

(1.3) posiadający największy zakres kompetencji

(1.4) stanowiący największą wartość, fundament, istotę rzeczy

(1.5) o największym nasileniu, najbardziej intensywny

(1.6) wybitnie się wyróżniający

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	najwyższy		najwyższa	najwyższe	najwyżsi	najwyższe
dopełniacz	najwyższego		najwyższej	najwyższego	najwyższych
celownik	najwyższemu		najwyższej	najwyższemu	najwyższym
biernik	najwyższego	najwyższy	najwyższą	najwyższe	najwyższych	najwyższe
narzędnik	najwyższym		najwyższą	najwyższym	najwyższymi
miejscownik	najwyższym		najwyższej	najwyższym	najwyższych
wołacz	najwyższy		najwyższa	najwyższe	najwyżsi	najwyższe

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) naczelny

(1.4) fundamentalny, podstawowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. najwyższość ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

stopień najwyższy od: wysoki, pol. naj- + wyższy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) the highest, the tallest; (1.2) top, topmost; (1.3) supreme, sovereign, high-level; (1.4) ultimate, utmost; (1.5) the highest, capital; (1.6) sublime
• niemiecki: (1.3) oberster

źródła: