wykłócanie
wykłócanie (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) chem. przest. intensywne mieszanie lub wstrząsanie mieszaniny mające na celu np. łatwiejsze rozdzielenie składników
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wykłócanie wykłócania dopełniacz wykłócania wykłócań celownik wykłócania wykłócaniom biernik wykłócania wykłócania narzędnik wykłócaniem wykłócaniami miejscownik wykłócaniu wykłócaniach wołacz wykłócanie wykłócania
- przykłady:
- (1.1) Te ostatnie oddzielamy przez wykłócanie roztworu z eterem, przyczem również część zasad rozpuszczalnych w wodzie i w eterze NWII i WWII przejdzie do eteru, skąd można je usunąć przemywając roztwór eterowy wodą[1].
- (1.1) Stwierdzono mianowicie, że przez wykłócanie oliwy dowolnymi ilościami spirytusu, da się usunąć zaledwie ⅓ cz. wolnych kwasów tłuszczowych[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. wykłócać, skłócać, wykłócić, skłócić
- przym. wykłócony, skłócony
- rzecz. wykłócenie n, skłócanie n, skłócenie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) взбалтывание n[3]
- źródła:
- ↑
Sposób rozdzielania mieszanin związków organicznych do celów analizy jakościowej w/g H. Staudingera [w:] Marceli Struszyński, Analiza jakościowa nieorganiczna i organiczna z uwzględnieniem potrzeb towaroznawstwa, Warszawa 1935, s. 241, OCLC 739082120.
- ↑ Oleum camphoratum pro iniectione, „Farmacja”, nr 5, 1938, s. 380.
- ↑ I.A. Titowa, K.J. Starosielskaja, A.I. Zapriwoda, Słownik chemiczny polsko-rosyjski, B.J. Kapłan (red.), Moskwa–Warszawa: Wydawnictwo «Sowietskaja Encykłopiedija», Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970, s. 435, OCLC 822685443.
