wyciągnąć (język polski)

edytuj
 
kot wyciągnął (1.1) łapę
wymowa:
IPA[vɨˈt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ], AS[vyćõŋgnõńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyciągać)

(1.1) aspekt dokonany od: wyciągać
odmiana:
(1.1) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) Według policjantów to pruszkowscy pierwsi zaatakowali tajniaka udającego ochroniarza, uderzając go nunczakiem w głowę. Ten, chociaż ranny, wyciągnął broń i zaczął strzelać. Śmiertelnie trafił Szaraka, a Parasola postrzelił w udo.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyciągnięcie n, wyciąganie n, wyciąg m, ciąganie n, obciąganie n
czas. wyciągać ndk.
przym. wyciągowy
związki frazeologiczne:
wyciągnąć nogi
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wyciągać
źródła:
  1. Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski, Alfabet mafii, 2004