usankcjonować (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌusãŋkt͡sʲjɔ̃ˈnɔvat͡ɕ], AS[usãŋkcʹi ̯õnovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) autorytatywnie zatwierdzić, nadać moc prawną lub urzędową
(1.2) zaaprobować, przyzwolić na coś, uznać za dopuszczalne
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Dekretem Rady Ministrów (5 VII 1946) usankcjonowano cenzurę[1].
(1.2) Bardzo słusznie, tylko że przy okazji sejm usankcjonował instytucję płatnego donosiciela[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. usankcjonowanie n
czas. sankcjonować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Drewnowski, Próba scalenia : obiegi, wzorce, style : literatura polska 1944-1989, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Krzysztof Bilica, Telefony z Eufonii : felietony wygłaszane 1991-1992 w programie II Polskiego Radia, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.