tytulatura

tytulatura (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌtɨtulaˈtura], AS: [tytulatura], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dane umieszczone na karcie tytułowej i w metryce książki; zob. też tytulatura w Wikipedii

(1.2) tytuł lub tytuły przysługujące komuś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tytulatura	tytulatury
dopełniacz	tytulatury	tytulatur
celownik	tytulaturze	tytulaturom
biernik	tytulaturę	tytulatury
narzędnik	tytulaturą	tytulaturami
miejscownik	tytulaturze	tytulaturach
wołacz	tytulaturo	tytulatury

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tytuł m

zdrobn. tytulik m

czas. tytułować ndk., zatytułować dk.

przym. tytułowy, tytularny, utytułowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: