tytulatura
tytulatura (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dane umieszczone na karcie tytułowej i w metryce książki[1]; zob. też tytulatura w Wikipedii
- (1.2) tytuł lub tytuły przysługujące komuś[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tytulatura tytulatury dopełniacz tytulatury tytulatur celownik tytulaturze tytulaturom biernik tytulaturę tytulatury narzędnik tytulaturą tytulaturami miejscownik tytulaturze tytulaturach wołacz tytulaturo tytulatury
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tytuł m
- czas. tytułować ndk., zatytułować dk.
- przym. tytułowy, tytularny, utytułowany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „tytulatura” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.