tryb
tryb (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) procedura lub ustalony wariant jej wykonania
- (1.2) koło zębate, szczególnie duże; zob. też koło zębate w Wikipedii
- (1.3) jęz. kategoria gramatyczna wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia; zob. też tryb (językoznawstwo) w Wikipedii
- (1.4) muz. molowa lub durowa wersja akordu, tonacji, lub gamy
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tryb tryby dopełniacz trybu trybów celownik trybowi trybom biernik tryb tryby narzędnik trybem trybami miejscownik trybie trybach wołacz trybie tryby
- przykłady:
- (1.1) Nie ma ustalonego trybu postępowania w takich sytuacjach.
- (1.1) System uruchomił się w trybie awaryjnym.
- (1.1) Zostanie osądzony w trybie doraźnym.
- (1.1) W trybie nadpisywania wprowadzane znaki zastępują wcześniej wpisane znaki dokumentu.
- (1.2) Tryby się zatarły.
- (1.3) Tryb przypuszczający wyraża niepewność, warunkowość lub wyrażone pośrednio życzenie.
- (1.4) Sonet skomponowany został w trybie molowym.
- kolokacje:
- (1.1) tryb awaryjny • tryb doraźny
- (1.3) tryb łączący • tryb oznajmujący (lub tryb orzekający) • tryb rozkazujący • tryb przypuszczający
- (1.4) tryb molowy • tryb durowy
- synonimy:
- (1.1) procedura, mechanizm, zwyczaj
- (1.2) koło zębate
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. trybowanie n
- czas. trybować ndk.; slang. trybić ndk., zatrybić dk.
- przym. trybowy
- związki frazeologiczne:
- iść swoim trybem
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mode, procedure, mechanism; (1.2) gear; (1.3) grammatical mood; (1.4) mode
- esperanto: (1.1) maniero, proceduro; (1.2) dentrado, dentorado; (1.3) (gramatika) modo
- hiszpański: (1.1) manera ż, modo m, forma ż; (1.2) engranaje m, rueda dentada ż, engrane m; (1.3) modo m
- nowogrecki: (1.3) έγκλιση ż
- rosyjski: (1.1) образ m, порядок m; (1.2) шестерня ż; (1.3) наклонение n
- szwedzki: (1.3) modus n
- włoski: (1.3) modo m
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.