Podobna pisownia Podobna pisownia: tryb.

tryb (język polski) edytuj

 
tryby (1.2)
wymowa:
IPA[trɨp], AS[tryp], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) procedura lub ustalony wariant jej wykonania
(1.2) koło zębate, szczególnie duże; zob. też koło zębate w Wikipedii
(1.3) jęz. kategoria gramatyczna wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia; zob. też tryb (językoznawstwo) w Wikipedii
(1.4) muz. molowa lub durowa wersja akordu, tonacji, lub gamy
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Nie ma ustalonego trybu postępowania w takich sytuacjach.
(1.1) System uruchomił się w trybie awaryjnym.
(1.1) Zostanie osądzony w trybie doraźnym.
(1.1) W trybie nadpisywania wprowadzane znaki zastępują wcześniej wpisane znaki dokumentu.
(1.2) Tryby się zatarły.
(1.3) Tryb przypuszczający wyraża niepewność, warunkowość lub wyrażone pośrednio życzenie.
(1.4) Sonet skomponowany został w trybie molowym.
składnia:
(1.1) w trybie + rzecz. D.w trybie + przym. Ms.
kolokacje:
(1.1) tryb awaryjnytryb doraźny
(1.3) tryb łączącytryb oznajmujący (lub tryb orzekający) • tryb rozkazującytryb przypuszczający
(1.4) tryb molowytryb durowy
synonimy:
(1.1) procedura, mechanizm, zwyczaj
(1.2) koło zębate
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trybowanie n
zdrobn. trybik m
czas. trybować ndk.; slang. trybić ndk., zatrybić dk.
przym. trybowy
związki frazeologiczne:
iść swoim trybem
etymologia:
niem. Trieb[1] < łac.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.