tryb łączący (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtrɨp wɔ̃n͇ˈʧ̑ɔ̃nʦ̑ɨ], AS[tryp u̯õṇčõncy], zjawiska fonetyczne: wygł.udziąs.nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. jeden z trybów czasownika, wyrażający m.in. życzenie, polecenie, możliwość, potrzebę lub wątpliwość; zob. też tryb łączący w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody,
przykłady:
(1.1) W języku polskim funkcje trybu łączącego podzielone między tryb przypuszczający oraz tryb rozkazujący.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: